ای در شب چشمان تو مهتاب گرفتار            دریا شده بعد از تو به گرداب گرفتار

گیرایی می، از نفـس شعله ور تـوست            در هُـرم لب تـوست میِ نـاب گرفتـار

عـالـم بـه نـوا آمــد و بـیـدار نـبـودنـد            مـردان ستـم پیـشـۀ در خـواب گرفتار

یک مشت فـلان بن فـلان بن فـلانـنـد                 این لـشکـر مغلـوب به الـقـاب گرفتار

این ظاهر امر است ببین اهل حرم را            لب تشنه، مصیبت زده، بیتاب، گرفتار

تصویر رباب است و لبِ تشنۀ اصغر            عکسی کـه شده در قفس قـاب گرفتار

این تیر چه تیریست که گردانده علی را            چـون مـاهـی افـتاده به قـلاب گرفتار

لب تـشـنه لبـهـای تو شـد آب و ندیدند            در بـرکـه دسـتـان تو شـد آب گرفتار

مژگان تو تعقیب نماز شب قـدر است            ای در خـم ابروی تو محراب گرفتار

از بس که بلند است حدیث تو ودستت            ترسم که شود شعر به اطناب گرفتار

مثل تو کسی نیست که این گونه بماند            در بـنـد غــم حضرت اربـاب گرفتار